همیشه دیدن و کشف کردن چیزی را درمن زنده می کند. و شاید بخاطر همین بیشتر به سمت خیابان کشیده شدم. خیابان برای من مسیری برای فهمیدن بهتر محیط پیرامونم بوده است. شهر ها ساخته آدم ها هستند ودر تمام نقاط شهر اثر آن ها قابل رویت است . چه حضور فیزیکی داشته باشند و چه نه ، رد پای آدمی را در تار و پود شهر ، می توان نظاره کرد. مجموعه پیش رو ، همه بودن ها و نبودن ها ی مردم را در یک محدوده جغرافیایی ، به نام شیراز نشان می دهد.شیراز،شهرجنوبی و یکی از بزرگترین شهرهای ایران است که آن  را بیشتر به باغ ها و مکان ها ی دیدنیش می شناسند. اما علاوه بر این ، شهر شیراز جدا از تاریخچه اش ، قابل واکاوی است .شیراز معاصر ، را دیگر نمی توان از مکان های دیدنیش بازشناخت و نیاز بیشتری به بررسی ساکنان امروزی آن دارد.کمبود چنین کتاب های عکسی مرتبط با روزگار کنونی شهر و مردمان شیراز ، من را بر آن داشت ، تا از زاویه دید خویش ، مجموعه پیش رو را ارایه دهم و با شما به اشتراک بگذارم.تمامی عکس های این مجموعه در شیراز و حدفاصل 1394-1400 گرفته شده است

مجيد بازايي براي تهيه اين کتاب با چندين عکاس شناخته شده مکاتبه داشته و نظرات آن ها را جويا شده است، که بخشي از نظرات در ابتداي کتاب آمد است. از جمله نظر مايکل مکيل ويني (برنده لنزکالچر 2021 در بخش مجموعه عکس)، ريچارد بِيکر (برنده ورلد پرس 1994) و چندين عکاس ديگر.مايکل مک ويني در ارتباط باکتاب “ایران کوچک من، شیراز گفته است:

از تو ممنونم که اين تصاوير را از شهر زيبايت شيراز نشانم دادي. گشت و گذار هدفمندت،  حس و حال واقعي شهري که در آن عکاسي مي کني را به من منتقل کرد. پر واضح است در باب چينش و ويرايش عکس هايت تـامل کرده ای واين تلاش، راه را براي بيننده هموار کرده. با قرار دادن چهره یِ شَهرت در مرکز اين مجموعه، درکِ بهتري را از بافت آن شهر براي مخاطب فراهم کرده ای”

وبسایت آمازون (با طراحی جلد جدید)